In 1948 heb ik het levenslicht aanschouwd en op dat moment hebben mijn vader en moeder mij de naam Cornelis de Baat, roepnaam Cees, meegegeven. Voetbal is mijn lust en mijn leven, al vanaf mijn vroegste jeugd. Pas tijdens mijn 17e levensjaar, toen ik langzamerhand mijn eigen beslissingen begon te nemen, ben ik lid geworden van een voetbalvereniging. Tot mijn 45-ste levensjaar heb ik de sport actief beoefend, aanvankelijk op hoog amateurniveau en van lieverlee op een steeds lager niveau. De passie voor de voetbalsport heb ik deels bewust en deels onbewust overgedragen op de 2 zoons die mijn vrouw en ik hebben gekregen. Vervolgens hebben zij die passie voor voetbal en sport in het algemeen weer overgebracht op hun kinderen en daardoor zijn mijn vrouw en ik nu enthousiaste supporters van onze voetballende kleinzoons en hockeyende kleindochter. Na mijn actieve voetbalperiode ben ik bij lagere en jeugdteams scheidsrechter geweest tot ik ongeveer 60 jaar was en heb ik veel alleen gesport door middel van hardlopen en fietsen. Toen opeens, uit het niets, walking football tot ontplooiing kwam, heb ik niet lang nagedacht. Die sportbeoefening wilde ik graag gaan doen en het liefst tot op hoge leeftijd. Het is nauwelijks onder woorden te brengen hoe intens ik als 72-jarige geniet van deze sport en van het contact met medespelers, zowel bij Feyenoord als bij Rijsoord, een voetbalvereniging in mijn woonplaats Ridderkerk.